Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2017

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟΝ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Στον Φερνάντο Πεσσόα

Εύθραυστες σκιές χορεύουν με αργές κινήσεις
Πάνω στις κουλουριασμένες φιδίσιες γραμμές
Του πλαστικού μπουκαλιού
Το νερό μέσα του όλο και λιγοστεύει
Διψώ
Οι λέξεις γλιστρούν στο χαρτί
Σαν γυαλιστερές πέτρες
Με χτυπούν και ματώνω
Κάτωχρο στόμα η σελίδα
Κραυγάζει τους φόνους μου
Η φωνή μου ασθμαίνει
Έχω πικρά μάτια σαν πρώιμες ελιές
Κι οι αιχμηρές ηλιαχτίδες της λάμπας
Μού γρατζουνούν τα βλέφαρα
Καθώς φορώ με αφοσίωση
Το προσωπείον της τέχνης μου
Πασχίζοντας να εξουσιάσω τον χρόνο
------------------------------------------------

Ρένα Πετροπούλου Κουντούρη
''Τα νεαρά ποιήματα''2013
Εκδ. Γαβριηλίδης

Δεν υπάρχουν σχόλια: