Σχεδόν αιωνιότητα

================
Ανοίγοντας διάπλατα
----------- τις κόκκινες κουρτίνες η αυλαία
βγαίνεις στην αιωνιότητα βοερός, 
------------------------ διαλαλώντας ελπίδα
Η αιωνιότητα όμως φίλε μου
------------------- είναι συλλογική υπόθεση
Δεν υπάρχει στο εγώ μα στο εμείς,
ίσως και στο αυτοί, ακόμα και στο εκείνα

Η αιωνιότητα σίγουρα ταξιδεύει
-------------------- στα βαγόνια της μνήμης
ακολουθεί τις ράγες της αγάπης,
--------- νοστιμίζει το γάλα της μάνας μας,
----------------------- γλυκαίνει τη ματιά της
Κατεβαίνει απ’ τα ρουμάνια των βουνών
------------------------------------ σαν αεράκι
να φουντώνει στα φυλλοκάρδια μας
φλόγες ξεχασμένες, παρακαταθήκες
----------------------------- στα μελλούμενα

Η αιωνιότητα φωσφορίζει στο φεγγάρι
οργώνει σπέρνει και θερίζει
---------------------- στα σεντόνια μας, ζωή
Μας κοιτάει από ψηλά σαν χαρταετός
που μας τραβάει στον ουρανό
------------------ τεντώνοντας το σχοινί του

Η αιωνιότητα φυτρώνει
-------------- παντού και πάντοτε στο τώρα
λούζεται στο φως των αστεριών
-------- πλέει στα αρχιπέλαγα του χρόνου
και παίζοντας στη φλογέρα της νοσταλγία
-------- ανασταίνει όσα αφανίζει ο θάνατος

Η αιωνιότητα είναι ο μαγικός καθρέφτης
να βλέπει το πρόσωπό της η ζωή
-------------------------------------- αλλιώτικα