Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Δευτέρα 22 Μαΐου 2017

“Κελάρυσμα ζωής” (ανθολόγηση-επίμετρο: Χρύσα Παπαδημητρίου)







Φεγγάρι Ολόγιομο

Ποιος κοσμεί τον κόσμο,
αν όχι τα πουλιά,
τα αγρίμια,
τα ελάφια
και οι αρκούδες που διασχίζουν το δάσος;
Και τα ποτάμια με τα γάργαρα νερά;
Κελάρυσμα ζωής.
Οι άνθρωποι
που διαβαίνουν τις πόλεις και την έρημη ύπαιθρο;
Και συναντιόμαστε πάλι
Μπουμπουλίνας και Τσαμαδού,
στο παγκάκι
με ένα πακέτο Sante΄ σκέτο.
Έχει φεγγάρι ολόγιομο η ψυχή μας.

***
Σκιές

Βαθιά μεσάνυχτα
πηγαινοέρχονται σε δωμάτια.
Κιτρινωπό φως
η σκιά τους ακολουθεί.
Θα τους βρει το ξημέρωμα σε μια καρέκλα,
χορεύει η σκιά του χεριού στο τετράδιο.
Ξενυχτούν οι σκιές παρέα με τους ποιητές.



***
Διαμελισμός

Κρεμασμένες σημαίες στους εξώστες
κραυγάζουν το διαμελισμό της γης.
Άγνωστες πατρίδες κομμάτια
στα πυροβόλα του αλόγιστου κέρδους.
Πιες μια κόκα-κόλα.
Ζήσε κι εσύ περήφανα.
Ο απόηχος κάποιας τουφεκιάς.
Σκέφτεσαι.
Φαινόταν ύποπτος, είπαν.

***
Των Ονείρων τα Χρώματα

Κύριοι, η κανονικότητά σας κλουβί τσίρκου περιπλανώμενου
σε παραστάσεις των αντιθέσεων
συμβιβασμοί σε σχοινί ισορροπίας
με το δίχτυ καβάτζα για τυχόν πτώσεις.
Κύριοι, η κανονικότητά σας δε χωράει
των ονείρων μου τα χρώματα.
Την έχω γραμμένη στις σόλες των παπουτσιών μου
στα ταξίδια του νου μου,
στο μικρό χώρο της ελευθερίας που έχει απομείνει.
Ξέρω, εκεί στοχεύετε, στο μυαλό.
Κανονικός απροσάρμοστος,
νηπιακά τραύματα.
Άλλοθι προκρούστειου κρεβατιού
η κανονικότητά σας, Κύριοι.

***
Σπορά

Το αύριο άγνωστο,
επιρρεπές στο τυχαίο των πραγμάτων.
Ένα πουλί κελαηδάει την άνοιξη.
Μάρτης μήνας.
Τα χελιδόνια δεν ήρθαν ακόμα.
Ίσως είναι νωρίς.
Αγαπημένη, φύλαξε λίγο σπόρο.
Οι άνοιξες έρχονται μετά τους θυελλώδεις καιρούς.

***
Σύλληψη

Σε κρυστάλλινους δρόμους το είδωλό μου.
Κάμερες παντού στην πόλη
αόρατα βλέμματα.
Ελεύθερο το φιλί μας
συλλαμβάνεται σε οθόνες.
Κατοχή
η ψυχή μας παραφράζεται.

***
Ανήσυχος

Περιπατητής σε δρόμους αχάρακτους
σύντροφοι τα ξωτικά της φαντασίας.
Ξέρω θα μου πείτε
τα πλουμιστά εμπορεύματά σας
φαντάζουν διαλεχτά.
Όμως στις παράγκες του κόσμου ξεθωριάζουν.
Δεν τα χρειάζομαι.
Αφήστε με ήσυχο ν’ ανησυχώ.

***
Ρούχο κίτρινο

Το λυκαυγές με βρίσκει στην αυλή
οι γάτες έχουν αρχίσει ανέμελο παιχνίδι
τα άνθη της ροδιάς κρύφτηκαν στον καρπό.
Το ραδιόφωνο παίζει:
«Θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα».
Ανάβω τσιγάρο
ο καπνός διαλύεται σύννεφο πικρό
η ζωή περνά πικρή κι αυτή.
Οι πρώτες ακτίνες του ήλιου
ρούχο κίτρινο
ντύνουν αυτόν που ονειρεύεται.

***
Ο ποιητής

Είμαι ο βαρκάρης στο ποτάμι
το ποίημα θα σε φέρει απέναντι.
Εκεί το απρόσμενο
αποχαιρέτα το θάνατο στην όχθη.

***
Να μ’ αγαπάς

Όταν η ζάλη του κρασιού με τυλίξει
και ίσως φαντάζω στα μάτια σου
τρελός εραστής της ζωής
πάρε με στην αγκαλιά σου
και σφίξε με.
Δεν χρήζουν όλα στην ψυχή μας ανάλυσης
μόνο να μ’ αγαπάς.

***



ΕΠΙΜΕΤΡΟ

Ο ποιητής, αναρχικός κι επαναστάτης Αντώνης Στασινόπουλος (1957- 2015), γεννήθηκε και πέθανε στην Πάτρα, επιδιώκοντας με την κοινωνική και ποιητική του ζωή την υπέρβαση κάθε προσωπείου. Μοναχικός, παρά τη σχέση ζωής με τη σύντροφό του και τους ακλόνητους φίλους που στάθηκαν στο πλευρό του, απλός μα ασυμβίβαστος, εξέφρασε με την ποίησή του τον μόχθο του ανθρώπου απέναντι στο Tέρας του κράτους που ο ίδιος δημιούργησε. Η ιδανική πόλη είναι γι’ αυτόν μια πόλη «αγέννητη» με «σάλπιγγες να ηχούν το τέλος του πολέμου». Μια τέτοια πόλη, όμως, δεν υφίσταται στο παρόν, αφού ο πλανήτης τυλίγεται με ένα «γκρι φόντο». Παρά τις πληγές και τη μοχθηρία του κόσμου που σήκωσε στις πλάτες του, ο ποιητής δεν είναι απαισιόδοξος. Αγκαλιάζει το σύμπαν γύρω του «φτιάχνοντας κύκλους» ζωής κι ευελπιστώντας για το «σπόρο» που θα μείνει πίσω για τις επόμενες γενεές. Αγκαλιάζοντας τα «παιδιά-ποιητές» του μέλλοντος και τους κατατρεγμένους, η ποίηση του Αντώνη Στασινόπουλου κυοφορεί το βρέφος μιας ουτοπικής αλλαγής.

Εξέδωσε τις συλλογές:

Εκπέμπουμε Αναρίθμητους Σκλάβους ανά Δευτερόλεπτο, ανεξάρτητη έκδοση, Πάτρα, 1983.
Των Ονείρων τα Χρώματα, εκδόσεις Βιβλιοπέλαγος, Αθήνα, 2004.
Σπορά, Εκδόσεις Γιάννη Πικραμένου, Πάτρα, Α΄ έκδοση Μάρτιος 2007, Β΄ έκδοση Οκτώβριος 2007.
Μαζί, εκδόσεις Πανός, Αθήνα, 2009.
Φεγγάρι Ολόγιομο, εκδόσεις Βιβλιοπέλαγος, Αθήνα, 2010.
Το Βρέφος, εκδόσεις Opportuna, 2014.

http://www.poiein.gr/archives/36624/index.html#more-36624

Δεν υπάρχουν σχόλια: