[ λιμναίον ]
ήταν τότε που
περπατήσαμε
στη λιμνοθάλασσα
τότε σου είπα
πόσο άκαρδη ήμουν
με κομματιασμένη
καρδιά ζω
σου είπα
κουρελάκια ξεφτισμένα
η καρδιά μου
σαν αυτά
που κρέμονται
απ’ τα μοναχά κλαδιά
στη λάσπη
κι αν θες ν’ αγαπήσεις
γυναίκα
αγάπησε το αιδοίο της
μόνο εκείνο
ξέρει
να ελεημονεί
γ.φ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου