Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Δευτέρα 17 Αυγούστου 2015

ΝΥΧΤΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ

                                                         
Συμβαδίζοντας με το φως, ο κόσμος μειδιούσε στην άνοιξη των ματιών της.
Στην οδό Λωτών, οι ελπίδες φτερούγιζαν, πεταλούδες ανώριμες...
Οι απαιτήσεις ασελγούσαν στου χρόνου το πεντάγραμμο.

Οι προσδοκίες ωρίμαζαν αγριοκέρασα πίσω
από το φράχτη
όπου ριγούσε το χρυσόλευκο αγιόκλημα.

Τρεμούλιαζε η γη στο κάθε βήμα της,
απορροφώντας το μυστικό της.

Κόρη της μπακιρένιας σελήνης, 
η Φύση διαλέγει απερίσκεπτα τις εστίες της.
Εμείς, μοιάζουμε έτοιμοι 
στα αόρατα δίχτυα της,
θύματα
απροσάρμοστης αυτοπεποίθησης.


Από το βιβλίο της ποιήτριας, "Ψυχές αιωρούμενες.."

Δεν υπάρχουν σχόλια: