Κόρη,

Το όραμα

κρατά το κεφάλι, ψηλά.

Το επτασφράγιστο μυστικό, αινιγματικά,

σέρνεται στα τοξωτά χείλη.

Καλπάζει η φύση

κι ας μοιάζει αργοκίνητη.

Α! κόρη, που αποφεύγεις τον ήλιο μου...

η δική μου άνοιξη με προσπέρασε αδιάφορη.

Ακόμη αποκρυπτογραφώ

τις αρχαίες σκιές της.

Από το βιβλίο της ποιήτριας, "Ψυχές αιωρούμενες.."