Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2014

ασκητική





Πλήγιασαν οι φτέρνες μου
Μονάζοντας στα γλιστερά μονοπάτια
Σχεδόν αιωρούμαι στην πέτρα
Σχεδόν φύομαι στα βράχια
Κυκλαμιάς δίχτυ που φυλακίζει το φως
Έτσι θωρώ της ζωής μου την ψυχρή εικόνα

Ασκούμαι στα ύψη και πέφτω σε νάρκη γλυκιά
Κρύβομαι και φανερώνομαι
Σαν πουκάμισο πεσμένο στην πυκνή χλόη
Ρουφώ τον αέρα στολίζομαι άγρια φτέρη
Ανεβαίνουν οι παλμοί ξεφεύγω
Αδιαφορώ αν το ποτάμι θα ανταμειφθεί
Κυκλαμιάς πέπλο που ανάκλιντρο ντύνει
Έτσι αντικρίζω της ζωής μου το αρχαϊκό άρμα

Ψηλαφίζω τις ακμές του φεγγαριού
Εκείνες που το αίμα μου απέσπασαν
Σε χρόνους ιερούς
Τα δάκτυλα μου πυρσοί πολέμου
Οι φλέβες αιμάτινα πεδία φονικά
Δεν θα σου αποκρύψω τα μυστικά
Εγώ τα ύφανα με χρυσοκλωστή να τα ζηλέψεις
Κυκλαμιάς θύσανος που στα πόδια τρίβεται
Έτσι ενθυμούμαι της ζωής μου το ανεμογύρισμα

Φυλακίζω τις σκέψεις και τις στρώνω με ομίχλη
Σε κελί παγερό να θολώσουν το χνάρι
Επισκέπτομαι θόλους κι απ τα ύψη μιλώ
Δεν φοβάμαι την διπλή σταύρωση μου
Το μάτι μες τα μήκη να χάνεται πρέπει
Η καρδιά ασχημάτιστη στις νεφέλες
Να πεταρίζει σαν πετρίτης
Είδα την σκιά μου στον ήλιο κρυμμένη
Κι από τότε την σημαία αναρτώ στην ψυχή
Κυκλαμιάς βουνίσιο λαγούμι που χρυσάφι φυλάει
Έτσι θησαυρίζει η ζωή μου από ένα σου χάδι


http://gialeni.blogspot.gr/

2 σχόλια:

ποιώ - ελένη είπε...

Στρατή μου σ' ευχαριστώ
Είσαι πάντα εδώ κι αυτό με τιμά

Σε φιλώ

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Ελένη αυτό είναι το ελάχιστο που μπορώ να κάνω και που το αξίζεις..
φιλιά!